Sunday, August 25, 2013

En algún lugar...

A día de hoy no hay religión alguna que me haya tentado a creer en sus doctrinas. Pero siempre he creído que el mundo esta lleno de una magia especial, tan abstracta, que ni hombre, ni ciencia, ni religion alguna es capaz de explicar.

Nos dejaste sin avisar, rápido, como tu eras, pero de alguna manera que soy incapaz de entender quiero creer que pudiste despedirte a través de mis palabras.    

Fallecías el 19 de Agosto sobre las 22.30 aproximadamente. A mi me avisaron a las 23.30. Sobre las 22.30 y sin saber lo que se me venia encima, diversas palabras se amontonaron en mi mente pidiendo salir y decidí compartirlo en mi red social favorita, como tantas otras cosas.  

Mientras esos pensamientos se traducían en un post en mi muro, simplemente pensaba en la paz que se puede llegar a experimentar cuando, durante algunos momentos, conseguimos apaciguar nuestros pensamientos; pero jamas nada relacionado con la muerte. Ahora, teniendo en cuenta cuando y como ocurrió todo, sospecho que estas palabras no me pertenecen.

"En algún lugar entre el cielo y la tierra. Ahí estoy cuando consigo hacer las paces con mis miedos, frustraciones y demás demonios similares......es entonces cuando siento que bailo entre las nubes". 

Adiós Papa y gracias por hacernos saber que estarás bien.

Thursday, February 7, 2013

Tic, Tac

Siempre pensé que te detendría,
que te alcanzaría! eso me decía,

Me repetía noche y día que cuando
llegara el momento adecuado te pararía.

Que ingenua esa idea mía, porque destinada
al  fracaso estaba tan obstinada osadía:

Querer controlarte constantemente y tramar
tu muerte a pesar de lo evidente, y es que eres fugaz!

Da igual  si es angustia o felicidad, a todo le
haces llegar un final cuando decides atacar;

Esa es tu gran verdad, que nada debe perdurar
mas que la infinidad que tu siempre te atribuirás.   

Wednesday, February 6, 2013

Le Petit Prince Adrià

Aquesta nit t'he somiat, els teus cabells d'aurats
m'han enlluernat i em miraves amb complicitat;

M'oferies venir a jugar i he pogut gaudir de la teva
generositat, tot i que guanyar era la teva prioritat!

Le Petit Prince Adrià, t'estas fent gran
i la teva personalitat es comença a perfilar;

Dóna'm la mà Le Petit Prince Adrià,
que volarem molt lluny i també molt alt,

Per arribar al mon on les estrelles s'aconsegueixen
somiant i son elles les que t'observen al passar

Amb molta serenitat elles et guiaran si les mires
amb atenció i molta convicció i no dubto que ho faràs:
Le Petit Prince Adrià








Sunday, February 3, 2013

Mis Conversaciones con Lucia

-Lucia, quien soy?
-La que esta delante de mí.

-Lucia, yo no me puedo definir..
-Descuida, yo a ti si

-Lucia, puede que me parezca a ti?
-Por supuesto, tienes algo de mí

-Lucia, como es posible que tu te veas a ti
y a mí y yo te vea a ti; pero no me pueda ver a mí?

-No sufras, te acostumbraras a vivir con el ti
y el mí.

Friday, February 1, 2013

El Colmo de Mi Incoherencia

Es que nunca podré tenerte amante inventado porque mi
naturaleza humana me ha condenado a vivir la realidad
asfixiante de que siempre me hayas faltado,

Enojada estoy con lo presente por no dejarme volar
con lo ausente, y es que mi felicidad no radica en gozar
del tener sino en poder desear lo que jamás tendré;

Prefiero disfrutar de la amargura del desearte y no tenerte
que gozar de una amable realidad, ya que me conquista
mucho más pensar que algún día te pueda alcanzar.

Monday, January 28, 2013

El Desvío

Seguiré este camino elegido aunque en secreto
suspiro por ese desvío que ya rechacé pero
que nunca olvido;

Parar y respirar, y ya mañana volveremos a luchar 
porque la perseverancia desarma aunque tengas la 
ilusión como escudo y de espada a la esperanza;

La esperanza de dejar de ser esclava del aliento
que desprendes por mis pensamientos al pasar
cuando en silencio te debo pensar; 

Y serás tú duro invierno, el que me de una solución;
que alivie el amargo dolor, que esa desviación, dejó en mi corazón.
 
 


Wednesday, January 23, 2013

Dialogando con mi lengua

Hoy tenía que haber sido como uno de esos días en los que los pensamientos se acaban perdiendo en el tiempo al pasar cuando no se comparten con nadie, pero hoy había algo diferente en ellos. Han surgido con la fuerza necesaria como para dirigir mi mano lo bastante rápido antes de evaporarse en la nada.

Quizá esa fuerza proviene de la frustración interna que vengo sintiendo des de hace ya algún tiempo por no poder transmitir como solía hacerlo. No me considero una persona extremadamente vergonzosa y quizá incluso me atrevería a decir que a veces, depende de la situación y de la compañía, soy hasta parlanchina. Aunque ahí radica el problema y es que mi comportamiento se ha radicalizado en tantos aspectos que ya no me es sencillo reconocerme.

Diversas disciplinas podrían justificar esto que siento, aunque yo elijo echarle la culpa a las habilidades lingüísticas que muchos jóvenes adquirimos hoy en día, es decir, la variedad de idiomas que llegamos a manejar. Quizá parezca extraño que utilice el verbo “manejar” cuando podría usar el verbo “hablar” pero espero poder aclarártelo.

Y es que una persona puede hablar varias lenguas y eso es relativamente “sencillo” y seguro, lo complicado y peligroso para uno mismo des de mi punto de vista es tener que aprender a manejar distintas lenguas para construirte una identidad si es que lo necesitas. Por ejemplo, que vivas entre dos países o que debas moverte dentro de otra cultura con otra lengua diferente a la vez que lo haces en la tuya propia, porque es ahí donde comprendes que no solo necesitas conocer la lengua para relacionarte sino también sus normas sociales, su "background" como dirían los anglosaxones.   

Debo reconocer que aquí estoy asumiendo algo, algo que me delata en muchos aspectos y es que creo que el lenguaje nos define, nos ayuda a crear un marco donde apoyar nuestra forma de ser, de vivir, de pensar, de entender..... aunque a la vez también nos limita.

Lo que intento de alguna manera desvelar aquí es como ese buscarnos a nosotros mismos que parece que experimentemos continuamente se vuelve más complejo cuando manejas varias lenguas. Si modificamos constantemente nuestras estructuras lingüísticas, estamos modificando a la misma vez nuestras estructuras mentales y como consecuencia nuestra identidad.

Y esto me lleva muy a menudo a identificarme con la pieza de Tetris que avanza sin freno cambiando su forma para encajar en una estructura que se acerca de una forma aterradora; aunque la diferencia entre esa pieza de Tetris y yo es que ella no es consciente y yo sí.


Monday, January 21, 2013

NaNa para AitaNa

Princesa de ojos oscuros y mirada acaramelada,
de voz segura y mente inquieta,

Duérmete mi niña, duérmete ya,

Princesa, tu que regalas sonrisas que deshacen
déjate vencer y deja tus ojos caer,

Duérmete mi niña, duérmete ya,

Princesa, este tren te llevará donde todo se puede
hacer realidad, al país del todo por siempre será,

Duérmete mi niña, duérmete ya,

Princesa, nunca dudes de esas alas que ahora sabes usar,
ellas te llevarán hasta donde tu estés dispuesta a soñar,

Nunca dejes de volar Princesa pero ahora
Duérmete mi niña, duérmete ya,

Wednesday, January 16, 2013

Amiga Mía

Son tus palabras las que consuelan
el dolor que mi lucha conlleva,

Como un dulce eco acompañas mi sufrimiento
hasta que solo siento la dulce brisa del viento;

Nunca me dejas amiga mía, ahí siempre estas,
Allá donde voy vas, atraviese luz u oscuridad;

Que suerte la mía amiga mía! 

Tuesday, January 15, 2013

Si y también

En un cruce de caminos me encontré con mucho que perder
sin saber lo que cada uno me iba a ofrecer,

Daba igual cual fuese a escoger, de todas maneras algo iba a perder;
Y a ganar? A ganar también!!

Ay amiga, pero lo que podía perder ya lo probé, 
y duele tener que dejarlo correr.

Monday, January 14, 2013

En mi mente,

En mi mente continuamos juntos, en mi mente eres ese otro al que realmente
le hablo con el corazón en la mano;

En mi mente, aún bailamos, modelamos un mañana que nunca llegará pero que
en mi mente siempre vivirá;

En mi mente, eres esa canción que suena una y otra vez, adelante y atrás
una y otra vez;

En mi mente, tengo miedo a olvidar, a olvidar tus caricias, tus besos, tu sonrisa,
tu forma de mirar...me, en mi mente;

Nunca debo dejarme llevar, porque tengo la certeza de que en mi mente solo
estas, no eres real;

Aunque sé que nunca te quiero perder, en mi mente sé que debes permanecer,
en mi mente;